Begin aan een spannende en gewelddadige reis door het Engelse platteland met Atomfall, de nieuwste overlevingswedstrijd van Rebellion, de ontwikkelaars achter Sniper Elite. Onlangs kreeg ik de kans om in het spel te duiken tijdens een hands-on sessie in een pub in Noord-Londen, en ik kwam weggegooid door zijn open missieontwerp en spookachtige sfeer. In een moment van waanzin merkte ik zelfs dat ik iedereen in zicht aanviel, inclusief een onschuldige oude dame, met een cricket vleermuis. Sta me toe om de redenen achter mijn acties te verdiepen.

In Atomfall is elke NPC een eerlijk spel voor eliminatie, van de meest onbeduidende grom tot vitale quest-givers. Ik ben enthousiast om deze monteur te testen, begon ik mijn demo door een nogal brutaal doel te stellen. Nauwelijks twee minuten na het verkennen van de digitale cumbria heeft ik een Tripwire -alarm geactiveerd, waardoor ik gedwongen werd om drie gewaarschuwde bewakers te sturen met niets anders dan een cricket vleermuis, nu gedoopt in bloed.

Later verwierf ik een boog en pijl, die ik snel heb uitgerust, die mijn voorliefde voor boogschieten in videogames bevredigde. Met zowel lange als korte-afstandsopties kon ik mijn cricket-bat een broodnodige pauze geven. Terwijl ik verder waagde, zag ik een torenhoge rieten man, een duidelijke knipoog naar de folk horror -elementen die ten grondslag liggen aan de setting van de game. Deze elementen dragen bij aan een verontrustende atmosfeer die het mysterie in het hart van Atomfall verbetert: welke catastrofe overtrof dit ooit serene, nu bestraald hoek van Engeland?

Mijn overpeinzingen werden al snel onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze werden perfecte doelen voor mijn boog, en terwijl ik ze neerhaalde, verklaarde mijn innerlijke stem grapje: "Ik ben Robin Bloody Hood." De boog voelde geweldig om te gebruiken, maar wat echt mijn aandacht trok, was het innovatieve uithoudingssysteem van Atomfall. In plaats van een traditionele uithoudingsbalk, gebruikt het spel een hartslagmeter die toeneemt met fysieke inspanning. Sprinten kan bijvoorbeeld uw hartslag boven 140 bpm duwen, wat uw doel beïnvloedt. Ik vond later een handleiding voor het bewerken van Bow Mastery die dit effect beperkte, hoewel de vaardigheidsboom enigszins eenvoudig leek, het kon nog steeds voor karakteraanpassing toestaan ​​op basis van preferente speelstijlen, zoals stealth of gevechten.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen

Met een spoor van dode druïden achter me, bleef mijn overkoepelende doel ongrijpbaar. Mijn verkenning van de Casterfall Woods leverde weinig belangrijke ontdekkingen op, dus ik volgde een briefje en leidde me naar een kruidkundige genaamd Moeder Jago in de buurt van een oude mijn. Onderweg kwam ik hints van een groter verhaal tegen, zoals een glinsterende, olieachtige werveling over een energiecentrale en een telefoonbox met een huiveringwekkende waarschuwing om uit het bos te blijven.

De omgeving was rijk aan het vertellen van verhalen, zoals een oud botenhuis met een griezelig alarmsysteem en een waarschuwing erop. Deze aanrakingen creëerden een ongemakkelijke sfeer, die doen denken aan games zoals stalker in plaats van de vaak geciteerde fall-out. De wereld van Atomfall is gesegmenteerd in meerdere "open zones", die elk bijdragen aan de gespannen en mysterieuze sfeer van de game.

Na nog een Druïde bloedbad en het plunderen van hun tuin voor kruiden, ontmoette ik moeder Jago bij haar toewijzing. Gekleed in een pruimenkleurige jas en een hoed versierd met een dierenschedel en rozen, leek ze op Angela Lansbury als ze zich tot zwarte magie had gewend in plaats van op te lossen. Ondanks mijn uitputtende ondervraging bood Jago alleen vage antwoorden en duwde hij me om elke dialoogoptie te verkennen op zoek naar aanwijzingen, net als klassieke point-and-click-avonturen. Uiteindelijk heeft ze me op de hoogte gebracht van het ophalen van haar herbalismeboek uit een druïd-bezette kasteel in ruil voor waardevolle informatie.

Het freeform -ontwerp van Atomfall stelde me in staat om het kasteel vanuit elke richting te benaderen. Ik koos voor een zijaanval en ontmoette een druïde patrouille in de buurt van een verlaten benzinestation. De daaropvolgende "Battle of the Forecourt" was explosief, hoewel de vijandelijke AI niet indruk maakte op zijn tactiek. Toch was het gevecht bevredigend, hoewel niet van topklasse, en diende hij meer als een leuke afleiding van de belangrijkste focus op het ontdekken van de geheimen van de wereld.

Binnen de buitenmuren van het kasteel vond ik een gesloten hut met een briefje dat hint op verre toetsen. Atomfall schuwt objectieve markers, die spelers aanmoedigt om hun kaarten te bestuderen en hun eigen aandachtspunten in te stellen. Mijn instincten vertelden me dat het boek niet in de hut was, dus ging ik naar de centrale keep. Nadat ik meer druïden had gestuurd en de donkere gangen van de Keep had gezocht, vond ik geen teken van het boek, alleen materialen maken. Het missieontwerp van Atomfall is opzettelijk stomp en uitdagende spelers om zonder begeleiding grondig te verkennen.

Na de kaartcoördinaten naar het zuidoosten kwam ik een gifplantmonster tegen dat dodelijk bleek. Met behulp van mijn Skyrim-Honed Bunny-hopping-vaardigheden, slaagde ik erin om het te omzeilen en de sleutels van een eerder slachtoffer op te halen. Terug bij de hut vond ik een PERK -punt en munitie, maar geen herbalismeboek.

Gefrustreerd waagde ik dieper in het kasteel, doodde de Hogepriesteres en haar volgers en ontdekte een SMG, een gifbomrecept en een atoombatterij, geen daarvan was het boek dat ik zocht. Nadat mijn sessie was afgelopen, hoorde ik dat het boek eigenlijk op een tafel stond die ik meerdere keren over het hoofd had gezien.

Xbox Games -serie Leerlijst

Xbox Games -serie Leerlijst

Ik geloofde dat het boek een list was, keerde ik terug naar moeder Jago, alleen om haar te vermoorden in mijn verwarring en frustratie. Toen ik haar lichaam zocht, vond ik een recept om het gifmonster te bestrijden, dat ze waarschijnlijk van plan was om voor het boek te ruilen. Het leek erop dat we veel bloedvergieten hadden kunnen vermijden als ik het eerder had gevonden.

Atomfall belooft een lange speeltijd, met ontwikkelaars die minimaal vier tot vijf uur voor het verhaal suggereren, en gemiddeld 25 uur voor de meeste spelers. De gevarieerde paden en mysteries van het spel waren duidelijk toen een andere demospeler een heel ander avontuur beschreef met een gecrashte helikopter, moordenaar robots en mutanten.

Hoewel het Quest -ontwerp van Atomfall voor sommigen te stomp kan zijn, beloont het spelers die diep bezig zijn met zijn mysteries. De wazige lijnen tussen zij- en hoofddoelstellingen creëren een gevoel van gevaar en moedigen gepersonaliseerde verhalen aan. Ondanks mijn gewelddadige omweg met moeder Jago, wil ik graag zien hoe mijn verhaal zich ontvouwt.

Met mijn handen bevlekt uit de chaos die ik veroorzaakte, omarmde ik de volledige Britse ervaring: mijn cricketwat naar de kroeg brengen, klaar om de storm te wachten die ik in het spel had losgelaten.