Pokémon jest znany z przyjaznego dzieciom uroku, a wszystkie główne gry z dumą mają ocenę E dla wszystkich. To sprawia, że ​​seria jest dostępna dla dzieci w każdym wieku, zapraszając je do żywego wszechświata wypełnionego kolorowymi stworzeniami, takimi jak Pikachu i Eevee. Jednak pod powierzchnią niektóre z tych kieszonkowych potworów zawierają zaskakująco ciemne historie. Różne wpisy Pokédex i opowieści w grze zagłębiają się w tematy porwań, brutalnych morderstw i innych niesamowitych narracji, dodając do franczyzy przerażającą warstwę.

IGN opracował listę pięciu najbardziej przerażających wpisów Pokédex, choć nie jest to wyczerpujące. Inne godne uwagi wzmianki to Mimikyu, Pokémon tak przerażający, że ukrywa się jako Pikachu, aby zaprzyjaźnić się z innymi, a jednocześnie planując upadek kultowej maskotki; Haunter, znany z prześladowania ludzi w ciemnych uliczkach i powodowania śmiertelnych konwulsji za pomocą jednego lizania; oraz Hypno, które w pokazie dzieci Pokémon zostało przedstawione hipnotyzujące i uprowadzające dzieci do spożywania ich marzeń.

W końcu był piątek, a młoda dziewczyna z Floaroma Town nie mogła powstrzymać jej podniecenia. Z niecierpliwością skończyła śniadanie, chętnie rozpoczęła weekend zbierania kwiatów. To była jej ulubiona pora roku i pragnęła zakończenia dnia szkolnego, aby mogła spędzać czas z rodzicami, pełen śmiechu i radości. Uderzyła się do Valley Windworks, znanej z unikalnych kwiatów, mimo że znała niebezpieczeństwa związane z wyruszeniem bez własnego Pokémona. To spokojne miejsce w Sinnoh wydawało się wystarczająco bezpieczne.

Po przybyciu przywitała ją morze żywych różowych, żółtych i czerwonych kwiatów. Jednak coś bardziej urzekającego przykuło jej wzrok: połyskujący fioletowy balon delikatnie kołyszący się na wietrze. Zahipnotyzowana, sięgnęła po jego sznur, ale zaskoczył ją, gdy balon odwrócił się do niej. Jego twarz nosiła duży, żółty krzyż i dwa puste, czarne oczy. Gdy balon cierpieć żartobliwie, dziewczyna podążała za nim, chichocząc. Ale ciągnięcie balonu stawało się silniejsze, podnosząc ją coraz wyżej, aż sznur mocno owinął się wokół nadgarstka. Balon, nie odnalezienie dziecka ani zbyt ciężkiego, ani zbyt odpornego, kontynuował jego wejście. Dziewczyna nigdy więcej nie była widziana.

Drifloon, znany jako Balon Pokémon, dodaje złowrogiego zwrotu do tego, co zazwyczaj jest zabawką ukochaną dla dzieci, podobnie jak franczyza horroru. Podczas gdy niektóre z jego wpisów Pokédex są łagodne, opisując je jako „Pokémon utworzony przez duchy ludzi i Pokémon”, inne zagłębiają się w ciemniejsze terytorium. „Wciąga się na ręce dzieci, aby je ukraść” - ostrzega jeden wpis. Inny relaksująco stwierdza: „Każde dziecko, które popełnia błędy Drifloon na balon i trzyma się z niego zaginięcie”. Trzeci wpis ujawnia: „Jego okrągłe ciało jest nadziewane duszami i rozszerza się za każdym razem, gdy kogoś odprowadza”. Tajemnicze występy Drifloon w grach, szczególnie w piątki w Valley Windworks w Diamond i Pearl, przyczyniają się do jego niesamowitego uroku, przekształcając zwykłą ciekawość w nawiedzającą tajemnicę.

Banette

Rodzice chłopca byli coraz bardziej zaniepokojeni, gdy jego gorączka wzrosła, jego skóra stała się szaro, a jego mowa stała się niezrozumiała. Pomimo wysiłków najlepszych lekarzy z Mauville i Slateport, jego stan się pogorszył. W chwili nadziei pośród jego ciężkiego oddechu chłopiec wyszeptał: „Moja lalka”. Zdesperowany, aby go pocieszyć, jego rodzice przedstawiali mu różne zabawki z jego kolekcji - Pikachu, Lotad, Porka i Treecko - ale odrzucił każdą z nich, jaką niewielką siłę pozostawił.

Zmieszeni, ale zdeterminowani, jego rodzice przeszukali dom, szukając szuflad i półek, dopóki nie odkryli go pod łóżkiem: wyblakła, poszarpana lalka z świecącymi czerwonymi oczami i złotym zamkiem błyskawicznym na usta. Matka natychmiast to rozpoznała - to lalka uwielbiała lata temu, odrzuciła się, kiedy kupili najnowsze lalki Poké w domu towarowym Lilycove. Teraz, wilgotna i ozdobiona ostrymi szpilkami, lalka wydawała się groźna. Gdy chłopiec sięgnął po to, matka została wstrząśnięta w rzeczywistości przez swój ruch, ale po to, by znaleźć na niej spojrzenie lalki. Krzyczała, gdy skoczyła z jej uścisku i przez okno. Ku jej uldze stan chłopca zdawał się nieznacznie poprawić.

Nawet Pokémon nie jest odporny na klasyczne tropy horrorów w swoim rodzinnym wszechświecie. Banette, Marionette Pokémon, ucieleśnia ducha lalek takich jak Annabelle lub Chucky, z historią przypominającą Jessie z Toy Story 2, gdyby Jessie była napędzana przez zemstę. „Lalka, która stała się Pokémonem nad urazą od bycia śmieciowym. Szuka dziecka, które je odrzuciło”, czyta jeden wpis Pokédex. Kolejne przerażająco zauważa: „Ten Pokémon rozwinął się z opuszczonej lalki, która zgromadziła urazę. Jest widziana w ciemnych alejach”. Późniejszy wpis staje się bardziej wyraźny: „To wypchana zabawka, która została wyrzucona i opętała, szukając tego, który go wyrzucił, aby mogła dokonać zemsty”. Banette wyrządza szkodę, działając jako wizerunek, wbijając w siebie szpilki, aby powodować ból u dziecka. Tylko poprzez rozpakowanie jego szerokiego uśmiechu lub traktowanie go z odnowionym uczuciem można rozbić jego negatywną energię.

Sandygast

To był chwalebny letni dzień na wyspie Melemele, a mieszkańcy cieszyli się plażą Big Wave. Niektórzy surfowali, inni wygrzewali się na słońcu, a dzieci zbudowały piaski. Gdy słońce zaczęło się zacząć, plaża powoli opróżniała się, ale jeden chłopiec pozostał, zdeterminowany, aby ukończyć swój wspaniały piasek. Tak pochłonięty jego pracą, nie zauważył ruchu za nim.

Pozostałe spasty z piasku przekształciły się w nienaturalne kształty, a ich cienie rosły złowieszczo o zachód słońca. Odwracając się, chłopiec znalazł się twarzą w twarz z Pokémonem, który przypominał piasek, ale miał rozbijane usta i martwe oczy. Zakładając, że wszyscy Pokémon byli przyjaźni, nie wycofał się, gdy się zbliżał. Sięgnął po czerwoną łopatkę utkniętą w jego głowie, myśląc, że oferuje pomoc. Ale kiedy wyciągnął rękę, Pokémon ją pochłonął. Krzyczenie chłopca odbijało się echem, gdy jego ramię zostało pochłonięte i jak Quicksand, całe jego ciało powoli zostało wchłonięte.

Wbrew oczekiwaniom, Pokémon Sandygast o tematyce piasku jest daleki od uosobienia słońca i radości. „Jeśli zbudujesz kopce piasku, gdy grasz, zniszcz je, zanim wrócisz do domu, lub mogą zostać opętani i stać się Sandygastem”, ostrzega jeden z jego wpisów Pokédex. Kolejny wpis wskazuje na straszne konsekwencje: „Sandygast zamieszkuje głównie plaże. Obejmuje kontrolę nad każdym, kto wkłada rękę do ust, zmuszając ich do zwiększenia jego ciała”. Prawdziwy horror rozwija się, gdy Sandygast ewoluuje w Palossand, którego wpisy Pokédex ujawniają: „Palossand jest znany jako koszmar plażowy. Pociąga ofiarę w piasek, kontrolując sam piasek, a potem wysysa ich dusze”. Zasadniczo Sandygast i Palossand rosną, spożywając dzieci, fakt potwierdzony przez kolejny wpis: „Pochowane pod zamkiem są masy wysuszonych kości od tych, których witalność wyczerpała”.

Frillish

Wreszcie pracowity sezon, pozwalając starszej kobiecie cieszyć się porannym pływaniem w spokoju. Wolała miasto undella bez zgiełku turystów, nawet jeśli woda była chłodniejsza. Przez prawie siedemdziesiąt lat pływając te brzegi, nie miała zamiaru zatrzymać się teraz. Dzisiaj fale były niepewne, ale jej determinacja była niezachwiana. Popłynęła dalej niż zamierzona, utracona w spokoju, której dawno szukała. Zdając sobie sprawę, że jest daleka od brzegu, jej tętno przyspieszyło, ale próbowała odpłynąć. Jej starzejące się ciało walczyło i pomimo jej wysiłków prąd wyciągnął ją dalej z każdą pauzą o oddech.

Gdy walczyła, z wody z jej twarzy wyłonił się Pokémon. Początkowo ostrożna kobieta założyła, że ​​jest tam, aby pomóc i wyciągnęła się do niej. Pokémon poczuł ją ramionami, pozwalając jej odpocząć bez dalszego dryfowania. Wdzięczna, podziękowała stworzeniu i próbowała przepłynąć pozostałą odległość do brzegu. Ale znalazła się unieruchomiona, niezdolna do poruszania palcami ani palcami. Gdy pojawił się strach, jej twarz również się sparaliżowała. Pokémon, z odległym spojrzeniem, zaczął tonąć, ciągnąc starą kobietę w głębiny oceanu.

Frillish, pływający Pokémon, ukrywa ciemną naturę za swoim prostym wyglądem. Pokémon, wykorzystując powszechne obawy przed nieznanymi głębinami oceanu, Pokémon zaprojektował falish jako drapieżnik, który poluje z powierzchni. „Dzięki cienkim, podobnym do zasłony ramion owiniętym wokół ciała przeciwnika, opadają w dno oceaniczne”, stwierdza oryginalny opis Pokédex. Kolejny wpis ujawnia: „Jego cienkie, podobne do zasłony ramiona mają dziesiątki tysięcy trujących żądłych”. Te żądła paraliżują ofiarę, pozwalając falishowi przeciągnąć ich do legowiska, pięć mil pod powierzchnią. Ofiary, wciąż świadome, są świadomi swojego losu podczas utopienia.

Froslass

Wiedział, że nie powinien był się wypuścić. Poruszanie się po górze w nocy było wystarczająco trudne, ale w zamiecie było to prawie niemożliwe. Nie mógł jednak zignorować dźwięku płaczu kobiety i pukania do jego drzwi. Mieszkając samotnie na tak dużej wysokości, czuł się zmuszony do pomocy. Pakując, wyruszył w burzę, ale po to, by szybko zdezorientować się i zagubiony.

Blizzard nie wykazywał żadnych oznak powstrzymania, więc poczuł ulgę, by potknąć się o małe wejście do jaskini. Zapewniło zimne, ale bezpieczne schronienie na noc. Wewnątrz temperatura była nienaturalnie niska, ale była lepsza niż skierowana w stronę burzy na zewnątrz. Kiedy zapalił latarnię, zauważył, że ściany jaskini są zamknięte w grubym lodzie. Zakłócony trwałym lodem na tej wysokości, zbadał swoje odbicie w lodzie, tylko po to, by z przerażeniem. Twarz wpatrująca się w tył, nie była jego, ale innego człowieka, zamrożonego w lodzie. Panika ustawiona, gdy zdał sobie sprawę, że ściany były wyłożone zamrożonymi ciałami. Zwracając się do ucieczki, był skonfrontowany przez lodowatego Pokémona. Płynął w jego stronę, a gdy się wycofał, wydychał zamrożony oddech. Gdy obraźliwa mgła, poczuł, jak jego ciało sztywnie, zdając sobie sprawę, że staje się kolejnym wystawą w relaksującej kolekcji stworzenia.

Froslass łączy elementy japońskiego Yōkai Yuki-Anna i greckiego mitu Meduzy. „Dusza kobiety zagubionej na zaśnieżonej górze posiadała sopel, stając się tym Pokémonem. Jedzenie, które najbardziej lubi, to dusze ludzi”, czytamy jeden z jej wpisów Pokédex. „Zamraża turystów, którzy przybyli, by wspinać się po śnieżnych górach i przenosi je z powrotem do domu. Trzyma się tylko po mężczyznach, którzy uważają, że są przystojni”. Inne wpisy opisują, w jaki sposób Froslass przyciąga lub ciągnie ofiary do swojej jaskini podczas zamieci, gdzie stają się „dekoracjami” starannie ustawionymi. Ta mrożona krew w żyłach narracja nadaje nawiedzający wymiar wszechświata Pokémon.